Książkowy raj Moni

  Żyjąca w idealnym świecie Barbie przeżywa kryzys egzystencjalny i wyrusza do prawdziwej rzeczywistości. "Lukrowo-brokatowa utopia Krainy Barbie jest przecież utopią emocjonalnej niedojrzałości: dziecięcym światem ciągłej zabawy i ciągłego uśmiechu. Niedojrzałości – również w sensie seksualnym. Plastikowi Barbie i Ken nie mają przecież genitaliów, nie wiedzą nawet, co mieliby robić, spędzając razem noc. Są niewinni i naiwni. Gerwig całkiem wprost serwuje nam tak zwaną "baśń menstruacyjną": oto dziewczynka wyrusza do lasu, gdzie czyhają złe wilki, oto dziewczynka kłuje się w paluszek i czeka na przebudzenie ze snu. Za granicą fantazji czai się straszna rzeczywistość, a wraz z nią inne "-ości": seksualność, cielesność, śmiertelność." (Źródło: Filmweb). Ciekawe postrzeganie świata kobiet i mężczyzn. Jest to satyra. Idylliczny Barbieland, gdzie królują Barbie w różnych rolach: lekarki, księżniczki czy operatorki młota pneumatycznego, pewnego dnia nagle się zm...

  Trudny film, poruszający. Opowiada o losach uchodźców z Syrii, którzy pragną przez granicę między Polską a Białorusią dotrzeć do Unii Europejskiej, gdzie znajdą bezpieczny azyl. Czy im się to jednak uda? Film ukazuje brutalność strażników granicznych, zarówno polskich, jak i białoruskich, nieludzkie traktowanie uchodźców, którzy przecież też są ludźmi. Trudno mi obiektywnie ocenić ten film, bo nie mieszkam przy granicy polsko-białoruskiej, ale jeśli uchodźcy rzeczywiście są tak traktowani, to jest to okropne. Ale na szczęście nie wszyscy są tu pokazani jako ci źli Polacy. Są aktywiści, m.in. Julia, psycholog, która decyduje się dołączyć do grupy aktywistów pomagającym uchodźcom.  Jest też pokazana druga strona - Jan, który jest funkcjonariuszem straży granicznej. Ma ciężarną żonę. W dzień remontuje dom, nocą przerzuca przez zasieki zwłoki uchodźców. Film pokazuje też fakty: od początku kryzysu uchodźczego przy granicach Unii Europejskiej zginęło kilkadziesiąt tysięcy osób, d...

Agnieszka pragnie jak co roku spędzić święta z ukochaną babcią, ona jednak ma inne plany. Anna już chyba dawno przestała marzyć. Do pełni szczęścia potrzeba jej tylko spokoju. Robert  jak co roku spędzić święta na służbie w policji. Nie ma rodziny, więc jest idealnym kandydatem na dyżur. Krystyna i Adam - para od wielu lat, choć tyle lat razem, to jakby osobno, ich dzieci, Marta i Mikołaj zamierzają spędzić Gwiazdkę na Malediwach. Dla każdego z bohaterów te święta będą w pewien sposób wyjątkowe. Pełna uroku opowieść o ludziach, których los połączy w niezwykły sposób. Niemalże czuję tutaj smak pierogów lepionych przez Annę, słyszę kolędy śpiewane przez mieszkańców domu seniora "Happy end". Autorka wprowadza świąteczny klimat w powieści, obecna jest tu świąteczna magia? Czy doświadczą jej także nasi bohaterowie? Powieść przywraca wiarę w dobro, życzliwość i miłość, rozgrzewa serca niczym herbatka z imbirem. Jest lekka, komediowa, ale nie brakuje w niej też ważnych tematów, jak ...